Improwizuj! Dlaczego działanie zawsze wygra z planowaniem?

Polub i udostępnij:

0

20

Kilka dni temu brałam udział w wieczorze biznesowym Brand Elite – Spotkania z Marką, podczas którego swoją prelekcję wygłosila Dorota Wellman. Temat wykładu dotyczył zmian i tego, by być otwartym na wszystko, co niespodziewanie podsuwa nam los. Wiele z tego, o czym mówiła dziennikarka znalazłam również w książce Improwizuj! Przestań myśleć, zacznij robić Emmy Iaacs. Czy dla osoby, dla której planowanie jest nieodłącznym elementem życia improwizacja może stanowić problem? 

„Emma Isaacs zapomniała ułożyć sobie plan na życie. Nie posiada listy celów na najbliższych pięć lat, nie wierzy w równowagę pomiędzy życiem zawodowym a prywatnym. Mimo to jakimś cudem zdołała założyć międzynarodową organizację, dziś wartą wiele milionów dolarów, jest cenioną mówczynią i komentatorką w mediach – a osiągnęła wszystko wychowując sześcioro dzieci. Jak ona to robi? Skacze na głęboką wodę – improwizuje!„. Tyle chyba wystarczy, by mieć pewność, że wskazówki zamieszczone przez autorkę książki mają prawo sprawdzić się również w naszym życiu. Co więcej, nie musimy posiadać międzynarodowej organizacji (choć byłoby miło), ani szóstki dzieci, by odnaleźć z Emmą nić porozumienia. W kilku kwestiach nie zgadzam się z autorką. Może nie, że nie zgadzam, co sama nie postąpiłabym tak, jak ona. Niemniej jej wizja skłoniła mnie do analizy konkretnych zachowań i wyciągnięcia wniosków, czy czasami nie byłoby lepiej odstąpić od utartych przez siebie schematów i … zaimprowizować.

Improwizuj, czyli co…?

Już we wstępie książki Emma Isaacs podkreśla, że należy mieć plan na życie, biznes i karierę. Nie należy jednak przy tym zapominać, że każdy, nawet najdoskonalszy plan może być modyfikowany, kiedy wymaga tego sytuacja. To właśnie szybka reakcja na niespodziewane zmiany, jest doskonałym dowodem, że każdy z nas potrafi improwizować. Czym jednak, w definicji autorki, jest improwizacja?

Improwizacja to spontaniczne działanie i radość z nieprzewidzianego, to smakowanie i odkrywanie „nowego” zanim odczujemy na to gotowość, to odnalezienie komfortu w dyskomforcie, to wiara w siebie przed podjęciem kolejnych wyzwań (nie tylko zawodowych). To również mówienie „tak” nim zastanowimy się, czy napewno…

Zarówno Emma Isaacs, jak i Dorota Wellman podczas swojego wystąpienia, uświadamia, że improwizacja jest elementem samorozwoju. Nie jesteśmy w stanie się rozwojać, jeśli nie podejmiemy się improwizacji. Prędzej czy później będziemy musiały sięgnąć po nieznane nie mając planu, bo jakże mogłybyśmy zaplanować coś, czego jeszcze nie odkryłyśmy. W improwizacji nie chodzi o codzienne wstawanie z myślą „niech się dzieje, co chce, będę dziś improwizować!”. Sekret improwizacji tkwi w umiejętności podjęcia się jej w trakcie niespodziewanego obrotu wydarzeń podczas realizacji zaplanowanych działań. Doskonałym przykładem jest pewnie każdemu znane powiedzenie „jeśli życie daje ci cytrynę, zrób z niej lemoniadę”. Nie krzyw się, nie narzekaj, nie zawracaj. Wykorzystaj to, co dał ci los, by umocnić swoją siłę. Nawet jeśli są to porażki.

Przestań myśleć, zacznij robić!

W książce Improwizuj! Przestań myśleć, zacznij robić autorka porusza temat improwizacji na wielu płaszczyznach. Zaczynając od relacji z samą sobą, poprzez relacje z innymi, tworzenie i rozwijanie biznesu, kończąc na kwestiach finansowych, tj. na świadomym zarządzaniu finansami.

Co więcej, forma książki jest bardzo przystępna, ponieważ każdy argument, dlaczego warto improwizować poparty jest historią autorki lub przytoczoną przez nią historią innej przedsiębiorczej osoby, dzięki czemu nie jest to standardowy podręcznik przekazujący suchą wiedzę, ale opowieści z życia osób, które były w swoim życiu na etapie, przez który przechodzą aktualnie czytelniczki.

Improwizuj! Przestań myśleć, zacznij robić to książka, której nie czyta się raz. Należy do niej wracać (całej lub wybranych fragmentów) zwłaszcza w chwilach, kiedy chciałybyśmy wyjść ze strefy komfortu, ale paraliżują nas obawy. Dowiadujemy się z niej, że warto ryzykować, warto iść w nieznane, nawet jeśli wiąże się to z poniesieniem porażki. A te przecież uczą nas najwięcej.